Onderaan de pagina een fotogalerij waarin je alle foto’s rustig en groot kunt bekijken.
De eerste foto in de jubileumactie “Ken je dorp” was niet zo heel moeilijk. Het was “de Biesterbos” aan de Selterskampweg op een foto uit 1920. We kregen een heel aantal inzendingen, die je hieronder in willekeurige volgorde aantreft.
Iedere week is er een kleine prijsje te verdienen en dit keer ging de prijs van week 1 naar: Gerrie van Eck, gefeliciteerd!
Woensdag 19 mei deel 2 in het Bennekoms Nieuwsblad.
|
We zijn een nieuwe jubileumactie gestart; “KEN JE DORP” In het Bennekoms Nieuwsblad zullen de komende tijd een aantal foto’s verschijnen met een opdracht. Er zijn prijzen te winnen, stuur je bijdrage naar jubileum@oudbennekom.nl |
Wat achtergrond informatie over “De Biesterbos”. Selterskampweg 59-61.
De Biesterbos is waarschijnlijk gebouwd rond 1900 als woonhuis. Het pand is diverse malen veranderd van bestemming. Het is rond 1930 een pension geweest, daarna Hotel-pension en ook is er school in gevestigd geweest. Vanaf 13 juli 1968 tot 2016 opvanghuis geweest van de Protestants Christelijke Stichting Philadelphia. Er was plaats voor 24 bewoners.
Sinds 2016 is een gedeelte van het huis in gebruik genomen als huisartsenpraktijk van Balhuizen-Aalders.
Jan Huiberts:
In mijn jeugd werd ik door bakker Windhorst, gevestigd aan de Nassaulaan nu beter bekend als Robert, daar naartoe gestuurd met een mand vol vers gebakken brood voor de gasten en dat waren volgens mij vooral kinderen uit het westen van het land.
van Lookeren Campagne:
Wij wonen al vanaf 1963 tegenover de Biesterbos en hebben veel veranderingen meegemaakt. De eerste jaren woonde de familie Balsum met 5 kinderen er. Daarna kwam de jonge van de Born die het in een hotel verbouwde maar er maar kort bleef. Daarna kocht Philadelphia het gebouw en woonden er een aantal jaren patiënten. Makelaar Cuperus kocht het daarna en maakte er appartementen van maar de benedenverdieping werd gekocht door een huisarts helemaal boven werd verbouwd tot penthouse. De appartementen werden regelmatig doorverkocht. Cuperus splitste een groot deel van de tuin eraf en bouwde daar 36 appartementen voor Philadelphia waardoor het mooie aanzien van de Biesterbos erg veranderde. Zo zal de situatie voorlopig wel blijven.
Jan van Eck:
Ik heb weinig herinneringen aan het gebouw De Biesterbos.
Dat komt zo, ik woon in De Kraats en ik ging in het dorp naar school, de Oranjeschool.
Verder naar het oosten dan de school kwam ik eigenlijk nooit, dat was onbekend terrein voor me.
Later, toen ik wat ouder werd trok ik wel verder weg naar het oosten, de Hullenberg met het koepetje is zover ik me kan herinneren mijn eerste echte ervaring ‘verder van huis’.
In de 6e klas van de lagere school had ik een vriendje die bijna achteraan de Emmalaan woonde. Zo kwam ik meer in aanraking met de Bennekomse Bossen, de Selterskampweg etc. waar we veel speelden.
En zo heb ik dus heel onbewust het grote witte huis voor het eerst meegemaakt.
Ank Koster:
Ja, deze éérste foto was voor mij een makkie:
de Biesterbos, op de hoek van de Dikkenbergweg en de Selterskamp.. Wij woonden nét om de hoek op de Dikkenbergweg. Tussen ons huis en de Biesterbos was een braakliggend terrein, geweldige speelplek dus. En verder herinner ik me het Ijsjesloket; aan de rechterkant ( van vóóraf gezien) kon je daar ijsjes kopen, zelfs een kleintje voor 5 cent. Dát waren nog es tijden!!
Miranda Mauritz-Elburg:
Ik loop sinds een half jaar soms 2 keer in de week langs dit gebouw tijdens mijn ommetje, en toen ik het in de krant zag, had ik gelijk een doel om daar heen te lopen. Ik ben in dit gebouw naar de huisartspraktijk balhuizen geweest omdat we daar toen heen moesten, omdat onze eigen huisarts er niet was. En mijn vader heeft schoongemaakt in dit gebouw. Ik vind het mooi gebouw van de buitenkant maar nooit de binnenkant gezien. Ik kom zelf niet uit Bennekom, en daarom goed om zo weer het dorp te ontdekken.
Tweetal foto’s van het interieur toen het hotel was, omstreeks 1970.
Uit ons eigen foto-archief
Henk Heitink, Den Helder:
Helaas kan ik geen foto maken van het bestaande gebouw omdat ik niet meer in Bennekom woon.
Echter het huis op de foto is huize de Biesterbosch op de hoek van de Selterskampweg en de Dikkenbergweg.
Het huis waar ik, in mijn jeugdjaren, regelmatig een bezoek bracht. Met name in de zomer. Hier kon je aan de zijkant van het huis ijs kopen. Het raampje aan de Dikkenbergweg is nog te zien. Voor 10 cent, maar weet dat niet meer zeker, kocht je hier een verpakt ijsje en kreeg er de twee wafeltjes waar het verpakte ijsje tussen ging, los bij.
Ook stond er bij die zelfde ingang een grote kastanje boom waar in de herfst de kastanjes werden verzameld en met wat lucifers en eikels diertjes van werden geknutseld. Op de hoek Dikkenbergweg/Selterskampweg stond voor het huis een beuk. Deze is diverse malen door legervoertuigen geraakt die bij de Bos opslag aan de Fransekampweg benzine moesten halen. Nadat een van de legervoertuigen frontaal de boom had geraakt, is deze uiteindelijk door de gemeente verwijderd en kregen de legervoertuigen opdracht om via de Vossenweg en Selterskampweg naar de Bos opslag te rijden. Wij woonden toen op de hoek van de Heidelaan Dikkenbergweg en de heg werd regelmatig in het donker door de legervoertuigen gesnoeid. Kwamen ze weer retour, er op menig bumper een stuk van onze ligusterheg prijkte.
Gerrie van Eck-van Ingen:
Niet zo moeilijk te achterhalen.
Een deel van mijn vaders familie heeft er na de 2e Wereldoorlog gewoond vanwege gebrek aan behuizing. Ik heb er met mijn ooms, tantes, neefjes en nichtjes een aantal jaren gewoond.
Mijn 4e klas van de openbare school heb ik hier doorgebracht (1957/1958); een kamer was ons klaslokaal, het bos aan de overkant fungeerde als een plek voor ons speelkwartier.
Ook heb ik hier in een kamer mijn eerste accordeonlessen gehad (later Mixtura)
Doriet Willemen:
De meest gebruikte ingang van het pand is de toegangsdeur tot huisartsenpraktijk Balhuizen. Niet zichtbaar op de foto, maar verscholen aan het einde van het voetpaadje. Via de (zichtbare) witte deur betrad ik voor het eerst De Biesterbos. Ik herinner me de mooie, oude ruitjes in de wachtkamer. De inpandige verbouwing die daarna volgde was geen overbodige luxe. In de beginsituatie was namelijk de ruimte waar de assistente oren uitspoot, tevens de looproute naar de spreekkamer. Een spreekkamer met de ongemakkelijke afmetingen van een balzaal. Mooi dat in de praktijk nu een paar historische foto’s van het pand hangen.
Carel Mulder:
Tijdens de eerste bezichtiging wist ik het, hier wil ik wonen! En sinds 2,5 jaar met veel plezier.
Om alle foto’s groter te zien, plus extra foto’s:
