Afgelopen zaterdag bracht Terebinth, een stichting die zich inzet voor het erfgoed op begraafplaatsen (www.terebinth.nl) een bezoek aan de oude begraafplaats Groenesteeg in Leiden. Van deze stichting ben ik op het ogenblik voorzitter van het bestuur. We werden ontvangen in de oude aula van de begraafplaats. Bij de ingang stond een banier van Terebinth. Niet helemaal toevallig staat op deze banier de bekende engel afgebeeld, die op onze Bennekomse begraafplaats het graf van de familie Prins siert!
De begraafplaats Groenesteeg is ‘gesloten’. Dat betekent dat er niet meer begraven wordt, maar je mag er overdag wel altijd op wandelen (je komt er, toepasselijk, via de ‘Laatstebrug’). Het is een schitterende oase die midden in de stad op een van de oude bolwerken van de stadsomwalling ligt. Het is Leiden, er liggen dus nogal wat bekende hoogleraren begraven. Maar voor Bennekom belangrijk: daar ligt ook ‘onze’ Heinrich Witte (1829-1917). Deze is evenwel ook de ‘Leidse’ Heinrich Witte omdat hij tot zijn pensionering in 1898 een belangrijke rol speelde bij de ontwikkeling van de Leidse Hortus Botanicus. Daarna vestigde hij zich echter in Bennekom. Publicaties van zijn hand in het blad ‘Eigen Haard’, in 1902 gevolgd door het boek ‘ Bennekom’s omstreken’, hebben in hoge mate bijgedragen aan het op de toeristische kaart zetten van Bennekom. In Bennekom herinneren daarom de Heinrich Witteweg, en de Heinrich Witte bank aan hem (zie over hem onder meer www.biografischwoordenboekgelderland.nl/bio/2_Heinrich_Witte).
Heinrich Witte overleed in 1917 in Bennekom. Hij werd evenwel – vanuit ‘zijn’ hortus – begraven op de begraafplaats Groenesteeg, vlak naast de aula. Afgelopen zaterdag was zijn graf opgenomen in een rondleiding langs graven van een aantal bekende personen. Een grafsteen ligt er niet (meer), maar het is herkenbaar aan een paaltje met het nummer 187 er op. In verband met de rondleiding was er nu bovendien zijn portret bij gezet. Ik kon het niet nalaten, daar even een kleine versie van de Bennekomse vlag bij te houden. Heinrich Witte mag dan in Leiden begraven liggen, in Bennekom zijn we hem niet vergeten.
Bert Lever