Voorjaarslezing "Oppakken en door!"

Al tachtig jaar vertellen we de opmerkelijke verhalen van opoffering en doorzetting van burgers tijdens de Bezetting. Vaak verhalen van mannen over mannen en soms van uitzonderlijke vrouwen.
Maar die verhalen gaan regelmatig voorbij aan het leven van dag op dag, aan de belevenissen van de echtgenotes, de moeder, de zus. Zo ook in de nagelaten historie van Bennekom. Vrouwen namen in de Tweede Wereldoorlog deel aan het verzet, hadden onderduikers in huis, werden gevangen gezet of moesten alleen verder omdat hun echtgenoot te werk werd gesteld, werd opgepakt, of erger. De oorlog kwam ook ongevraagd over de drempel.
Distributie en tekorten, spertijd, allerlei beperkende maatregelen van de bezetter maakten het leven er niet gemakkelijker op, maar je moest wel door. Er moest eten op tafel komen, het fornuis brandende gehouden, en er was nieuwe kleding nodig om maar wat te noemen. En toen kwam Bennekom weer in de frontlinie te liggen met de evacuatie als gevolg. Met z’n allen ergens op een slaapkamertje, of wonen in hokken en schuren. Slepen met meubels en beddengoed, na maanden weer terug naar een zwaar beschadigd dorp.
De Bennekomse vrouwen deden het dag in dag uit. Hun verhaal verdient te worden vertelt.